Pokrzywa - dlaczego wraca do łask?

Napotkana na drodze omijamy dużym łukiem. I nic dziwnego. Jej ostre włoski wypełnione kwasem mrówkowym i histaminą sprawic nam mogą przykrą niespodziankę. Jednak na "parzydło" warto spojrzeć także z sympatią.

Nasi przodkowie bardzo je cenili i jadali jako jarzynkę. Przypisywali jej właściwości magiczne: naparem z liści spryskiwali ubranie przed założeniem, aby zapewnić sobie spokój wewnętrzny i pomyślność. Pokropienie mieszkania miało oczyszczać atmosferę ze "złych mocy".

Doceniali ją wytwórcy tkanin. Ma bowiem mocne włókna, z których tkać można materiał. Jeszcze w XIX wieku chadzano w ubraniach z pokrzywy, aby wyleczyć reumatyzm i choroby skóry. Dziś znowu święci triumfy. Anglicy produkują z niej tkaninę na siedzenia w samochodach i autobusach. Amerykanie - koszulki i sukienki ekologiczne.

Zawierają mikroelementy (wapń, magnez, fosfor, żelazo, siarkę, potas, jod, krzem), barwniki karotenoidy, serotoninę poprawiająca nastrój, witaminę E, C, B1 i K. Wzmacniają nas więc przy wyczerpaniu i awitaminozie. Mogą też wyciągnąć z anemii, bo pobudzają układ krwiotwórczy do produkcji erytrocytów i hemoglobiny. Bogate w sole mineralne wchodzące w skład enzymów, uzupełniają ich niedobór w organizmie i usprawniają przemianę materii.

Pokrzywa wzmaga produkcję przeciwciał walczących z infekcjami, zaliczana jest więc do immunostymulatorów. Wodne wyciągi z jej liści, np. herbatki, mają właściwości moczopędne i pomagają pozbyć się obrzęków. Są stosowane nawet w niektórych schorzeniach nerek, kamicy nerkowej i pęcherza, przy skazie moczanowej.

Pokrzywę zaleca się na biegunki i zaburzenia trawienne w nieżycie jelit. Wspomaga terapię cukrzycy (pozytywnie wpływa na trzustkę), u panów zmniejsza obrzęk i stan zapalny chorej prostaty. Zewnętrznie stosuje się ją na łojotok skóry głowy i łupież, afty w infekcji jamy ustnej, grzybice skóry i błon śluzowych.

W niektórych krajach europejskich pokrzywa wykorzystywana jest w kuchni. We Francji i w Bułgarii można ją nawet kupić na straganach. Po przyrządzeniu jest słodka. Jada się ją gotowaną, z dodatkiem masła, czosnku i imbiru lub gałki muszkatołowej. Szwedzi lubią ją zmiksowaną z cebulą w postaci kremowej zupy, a na Ukrainie popularny jest tzw. zielony barszcz, który przyrządza się ze szczawiu i z pokrzywy.

My, jeśli chcemy skorzystać ze świeżej pokrzywy, musimy niestety zebrać ją sami. Aby pozbawić ja parzydeł, przelewamy ja wrzątkiem i gotujemy. Po zebraniu wykorzystujemy tego samego dnia lub suszymy w cieniu, w miejscu pozbawionym wilgoci.

Jak przygotować sok? Umyj garść pokrzyw przegotowaną wodą. Przekręć je w maszynce do mięsa lub użyj sokowirówki.

Infekcje

Sokiem rozcieńczonym pół na pół wodą płucz usta przy aftach i innych zapaleniach gardła i jamy ustnej. Możesz używać go też do przemywania i okładania schorzeń skórnych, ropni, czyraków, zmian trądzikowych, stanów zapalnych pochwy.

Krwawienie z nosa

Wacik nasącz sokiem i wprowadź do otworu nosa na kilka minut.

Osłabienie

Roztop w garnku szklankę miodu, powoli podgrzewając go na ogniu. Dolej ćwierć szklanki soku z pokrzywy i wymieszaj. Pij 3 razy dziennie po 35 g.

Nieżyt jelit

Wrzuć do garnuszka taką samą ilość soku z pokrzywy i cukru. Gotuj na małym ogniu, stale mieszając, aż płyn będzie miał konsystencję syropu. Pij po łyżeczce dwa razy dziennie.

Życie na gorąco 19/2012