Jak rozpoznać guzki tarczycy?
Każda zmiana w wyglądzie szyi i problemy z przełykaniem, a nawet oddychaniem – jeśli guz jest już znacznie powiększony – powinny nas skłonić do wizyty u lekarza.
Nie należy od razu wpadać w panikę. Guzki tarczycy - lite, czyli wypełnione komórkami lub płynem (torbiele), to najczęściej łagodne zmiany i nie towarzyszą im inne dolegliwości. Mogą być pojedyncze albo występować w większych skupiskach. U niektórych da się je dostrzec gołym okiem, u innych mogą się tylko objawiać chrypką albo dziwnym uciskaniem w gardle.
Jednak nie można ich bagatelizować, bo główną przyczyną ich powstania jest niedobór jodu, niezbędnego tarczycy. A to oznacza, że niewydolny gruczoł zaczyna produkować nadmierną ilość hormonów tarczycy, prowadząc do jej nadczynności.
Jeśli guzki powstały w przebiegu choroby Hashimoto, głównym objawem może być z kolei niedoczynność tarczycy. Dlatego niepokojące są nie tylko guzki, ale i inne objawy.
W niedoczynności tarczycy typowa jest: nadmierna senność, odczucie ciągłego zimna, zaparcia, problemy z koncentracją. Niedobór hormonów niekorzystnie też wpływa na skórę. Staje się szorstka.
W nadczynności występują: kołatania serca, rozdrażnienie, problemy ze snem, brak apetytu, chudnięcie, nadmierna potliwość, a także drżenie rąk.
Scyntygrafia
Wykrywa wszystkie rodzaje guzków. To zaledwie 10-minutowe badanie (polega na wykonaniu serii zdjęć) z użyciem izotopów promieniotwórczych (20 minut przed scyntygrafią dostaje się izotop - dożylnie, rzadziej doustnie). Pozwala wykryć nawet małe zmiany w miąższu tarczycy.
Pamiętaj!
Możesz mieć guzki na tarczycy, a hormony w normie. Dlatego samo oznaczenie stężenia hormonów TSH, ft3 i ft4 nie wystarczy. Potrzebne jest jeszcze: USG gruczołu, scyntygrafia tarczycy, biopsja (nakłucie guzka i pobranie tkanek do badania histopatologicznego).
Dalsze postępowanie zależy od wielkości guzka i wyników badań. Gdy utrudnia on już oddychanie, gruczoł tarczycowy usuwa się operacyjnie.
Zobacz także:
