Dlaczego wciąż samotna?
Z każdym rokiem rośnie w Polsce liczba kobiet, które żyją samotnie, bez partnera. Według sond internetowych aż 85 proc. z nich próbuje to zmienić, ale tylko połowie to się udaje. Dlaczego?
Panowie, pytani o to zjawisko, twierdzą, że kobiety samotne są nadmiernie ambitne, wymagające i niedostępne.
To prawda, jesteśmy wymagające i krytyczne. Chcemy mieć obok siebie mężczyznę zaradnego, zapobiegliwego, odpowiedzialnego, z ambicjami. Chcemy mieć partnera, który zrozumie, wesprze, pomoże w każdej sytuacji.
Czy wymagamy zbyt wiele? Czasem na pewno tak, bo ideałów na świecie nie ma, a założenie, że możemy dzielić swoje życie wyłącznie z kimś, kogo bez reszty zaakceptujemy, nie jest dobrym podejściem.
Nawiązanie bliskiej więzi wymaga nie lada odwagi. Trzeba się odsłonić, opowiedzieć o sobie, pokazać swoje słabości i lęki. A tego właśnie boimy się najbardziej. Dodatkowo wpływ na nas mają nasze doświadczenia rodzinne: dom, w którym było mnóstwo awantur, zniechęca nas do tworzenia więzi, bo boimy się powtórki. Idealne życie rodzinne z cudownym ojcem w roli głównej podnosi poprzeczkę: szukamy kogoś podobnego, choć wiemy, że nie znajdziemy.
Warto więc uświadomić sobie, że życie jest pełne niespodzianek i nie musi być powtórką tego, co dobrze znamy. Trzeba próbować, czasem modyfikując wyobrażenia. Bo życie we dwoje jest przecież dużo ciekawsze!
