Wszystko, co chciałabyś wiedzieć o operacji piersi

Od lat pomagam kobietom, które mają różne problemy z piersiami. Jakiś czas temu wzięłam udział w programie "Walka o piersi",emitowanym w Polsat Cafe. Kobiety, które zgodziły się w nim wystąpić, zgłaszały się do szpitala, w którym pracuję. Widzom niektóre z tych przypadków mogą wydawać się drastyczne, ale dla nas chirurgów plastyków to codzienność. 

Jednym z najtrudniejszych i sugestywnych przypadków była historia Pauliny. Dziewczyna pojawiła się w Poradni Chirurgii Plastycznej z problemem niegojących się ran w okolicy piersiowej. Podczas wywiadu okazało się, że jest ofiarą przemocy domowej. Były partner znęcał się nad nią, chciał jej powiększyć piersi i wstrzykiwał w nie olej roślinny,co doprowadziło do ogromnych i nieodwracalnych zmian. Jej życie było zagrożone, bo stan zapalny i zakażenie objęło dużą część jej ciała, musiałam zadecydować o całkowitej amputacji obu piersi Pauliny. Obecnie pacjentka jest po obustronnej rekonstrukcji piersi z wykorzystaniem płata z mięśnia najszerszego grzbietu z wyspą skórną i ekspanderoprotezą. 

W programie pokazała się też Diana, która cierpi na gigantomastię, czyli nieproporcjonalnie duże piersi. Po trzynastych urodzinach jej biust rósł w zastraszającym tempie - czasami zwiększał się nawet o kilka rozmiarów miseczek w ciągu miesiąca. Jedna pierś ważyła 4,5 kg. Dziewczyna borykała się ze stanami depresyjnymi i była obiektem kpin w szkole. Jednak jej największym zmartwieniem były zmiany zwyrodnieniowe w odcinku piersiowym kręgosłupa. Zgłosiła się do mnie z prośbą o przeprowadzenie operacji zmniejszenia biustu. Musiałam uświadomić ją, że ten zabieg ma nieodwracalne konsekwencje, po nim niemożna już karmić, gdy urodzi się dziecko. 

Bohaterką była też Monika, której przeprowadzałam operację rekonstrukcji piersi. Pacjentka przeszła zabieg podskórnej mastektomii, z powodu nawracających ropni. Inna Monika w programie przechodziła zabieg zmniejszenia piersi, a Beata powiększenia piersi, choć całą sprawę zataiła przed rodziną i partnerem. Była też kobieta, której kompleks związany z asymetrią piersi nie pozwalał normalnie funkcjonować. 

Program i tak nie oddaje całego spektrum kłopotów z piersiami i dramatów z nimi związanych. Jednak chyba największym problem dla kobiety w każdym wieku jest ich utrata, najczęściej w wyniku nowotworu. Usunięcie piersi wywołuje bardzo silny stres, depresję, uczucie wstydu przed partnerem, dlatego proces zdrowienia nie powinien kończyć się na amputacji gruczołu i wyleczeniu nowotworu. 

Bardzo ważna jest kwestia rekonstrukcji utraconej piersi, która stwarza kobietom szansę na skuteczną rehabilitację i powrót do normalnego funkcjonowania. Istnieje kilka możliwości operacji odtwórczej piersi. Metody rekonstrukcji piersi możemy podzielić na dwie grupy: z wykorzystaniem płatów skórno-mięśniowych i rozprężanie tkanek. Gdy leczenie pierwotne jest ograniczone do amputacji piersi, rekonstrukcja piersi może być wykonana po 6 - 12 miesiącach od zakończenia leczenia podstawowego. Zakres zabiegu rekonstrukcji piersi uzależniony jest od wielu czynników związanych ze stanem zdrowia pacjentki, budową ciała, wielkością pozostałej piersi, ale także od decyzji kobiety. Żaden chirurg nie dorówna naturze. W obszarze, w którym rekonstruujemy wyniosłość piersiową, mamy deficyt tkanek. W pierwszym etapie musimy rozciągnąć skórę i wykorzystujemy do tego celu ekspander lub ekspanderoprotezę. W kolejnym etapie możemy ekspander wymienić na protezę silikonową.

Problem:

• mastektomia z powodu choroby nowotworowej
• zespół Polanda (wrodzony brak piersi, mięśni piersiowych, czasami również brodawki z otoczką)

Przeciwwskazania:

• niezakończony proces leczenia przyczynowego,
• planowana radioterapia,
• zły stan zdrowia,
• nieleczone choroby przewlekłe.

Na czym to polega?

Istnieje kilka możliwości operacji odtwórczej piersi. Metody rekonstrukcji piersi możemy podzielić na dwie grupy: z wykorzystaniem płatów skórno-mięśniowych i rozprężanie tkanek. Gdy leczenie pierwotne jest ograniczone do amputacji piersi, rekonstrukcja piersi może być wykonana po 6 -12 miesiącach od zakończenia leczenia podstawowego. 

Zakres zabiegu rekonstrukcji piersi uzależniony jest od wielu czynników związanych ze stanem zdrowia pacjentki, budową ciała, wielkością pozostałej piersi, ale także od decyzji kobiety. Żaden chirurg nie dorówna naturze. W obszarze, w którym rekonstruujemy wyniosłość piersiową mamy deficyt tkanek. W pierwszym etapie musimy rozciągnąć skórę i wykorzystujemy do tego celu ekspander lub ekspanderoprotezę. W kolejnym etapie możemy ekspander wymienić na protezę silikonową. 

Pierś odtworzona nie może być identyczna z piersią zdrową. Naturalna pierś podlega siłom grawitacji, opada. Pierś zrekonstruowana, gdy proteza jest pod mięśniem piersiowym, nie odkształca się pod wpływem sił grawitacji. Duża część pacjentek decyduje się na zabieg symetryzacji piersi, aby zniwelować dysproporcje i asymetrię. W dodatkowym zabiegu można zrekonstruować również kompleks otoczka-brodawka. W zależności od zastosowanej metody operacyjnej i zakresu zabieg rekonstrukcji piersi trwa około dwóch godzin. Operacja rekonstrukcji piersi wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym.

Jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów chirurgii plastycznej jest powiększenie piersi. Te operacje można wykonać tylko u pacjentki pełnoletniej. Jeśli jednak 18-latka jeszcze dojrzewa, to z zabiegiem trzeba poczekać. Zwykle wykonuje się je u kobiet między 20 a 40 rokiem życia. Górna granica jest bardziej płynna, im młodsza kobieta, tym lepsze efekty i bardziej elastyczna skóra. Protezy dobiera chirurg plastyk wraz z pacjentką tak, żeby pasowały do typu sylwetki, jej aktywności. Ja w swojej praktyce od lat stosuję protezy piersiowe Mentor. Ta firma już w 1992 r. przystąpiła do programu badań Adjunct Study i od tego momentu objęto badaniami i obserwacją ponad 70.000 pacjentek, które miały wszczepione protezy silikonowe piersi. Są to największe jak do tej pory badania nad protezami silikonowymi na świecie. Wyniki tych badań spowodowały, że FDA wydała zgodę na sprzedaż protez piersiowych Mentor w USA. 

W powiększaniu piersi najczęściej stosuje się implanty okrągłe lub profilowane. Wszystkie wypełnione są gęstym żelem silikonowym, który w przypadku pęknięcia implantu nie rozlewa się. Implanty mogą być okrągłe lub anatomiczne. Te pierwsze swoim kształtem dają wrażenie pełnych, podniesionych piersi. Ich profil (odwzorowanie konturu,kształtu) przypomina mniejszą lub większą półkulę, zależnie od wysokości projekcji profilu. Implanty o wysokim profilu High Profilei Ultra High Profile przeznaczone są dla kobiet, które oczekują większej projekcji piersi i które mają wąską klatkę piersiową. 

Anatomiczne są zbliżone kształtem do typowego i bardzo naturalnego łezkowatego wyglądu kobiecych piersi.Wiele kobiet, które mają piersi powiększone implantami, wykarmiło swoje dzieci piersią bez żadnych przeszkód. Bieżące badania naukowe wykazały, że u kobiet z wszczepionymi  implantami piersi, zarówno solnymi jak i żelowymi, procent silikonu znajdującego się w mleku nie jest większy niż u kobiet bez implantów. Implanty piersiowe mogą jednak uniemożliwiać karmienie piersią. Cięcie wokół brodawki przy wkładaniu implantów może doprowadzić do mikrouszkodzeń wpływających na niemożność karmienia piersią.

Na czym to polega?

Zabieg powiększenia piersi może być wykonany na dwa sposoby, przy użyciu implantów, które umieszczane są bezpośrednio pod gruczołem piersiowym lub pod mięśniem, lub z użyciem własnej tkanki tłuszczowej. W trakcie zabiegu powiększenia piersi implant najczęściej wprowadza się z małego cięcia w fałdzie podpiersiowym. Cięcia wokół otoczki i brodawki lub pachowe stosowane są rzadziej. 

Alternatywną metodą powiększania piersi jest przeszczep tkanki tłuszczowej pobranej np. z okolicy brzucha. Zabieg powiększenia piersi trwa około 2 godzin i jest w znieczuleniu ogólnym. Można też zabiegi łączyć: powiększać piersi implantami i dodatkowo poprawiać ich wygląd przeszczepem tkanki tłuszczowej.

Rekonwalescencja i efekt

Po zabiegu powiększenia piersi pacjentka przebywa w klinice do następnego dnia. Przez sześć tygodni po operacji powiększenia piersi zaleca się noszenie specjalnego stanika utrzymującego piersi w odpowiedniej pozycji. Powrót do aktywności fizycznej trwa najczęściej dwa tygodnie. Dolegliwości bólowe po zabiegu są sprawą indywidualną i bardzo subiektywną. Nasilenie dyskomfortu będzie się sukcesywnie zmniejszać z każdym dniem.

Na czym to polega?

Podczas zabiegu podniesienia piersi zostaje nadany odpowiedni kształt istniejącej tkanki tłuszczowej i gruczołowej piersi, następuje usunięcie nadmiaru skóry, a następnie przemieszczenie brodawki i otoczki ku górze. W przypadku braku odpowiedniej ilości tkanek niezbędnych do wymodelowania piersi konieczna jest ich augmentacja, czyli uzupełnienie poprzez implanty piersi lub tkankę tłuszczową z innych okolic. Zabieg korekcji piersi trwa od dwóch do trzech godzin. Przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym.

Rekonwalescencja i efekt

Zabieg liftingu piersi przywraca piersiom pierwotny kształt, położenie i napięcie skóry. Pacjentka zostaje w szpitalu przez dobę. Należy pamiętać, że blizny powstające po zabiegu znajdują się w dolnej części piersi i/lub wokół otoczki brodawki, dzięki czemu mogą być ukryte pod biustonoszem. 

Po operacji podniesienia piersi zarówno w dzień, jak i w nocy, należy nosić specjalny stanik utrzymujący piersi w odpowiedniej pozycji. Zalecane jest pozostanie przez kilka dni w domu.Przez pierwsze dwa-trzy tygodnie nie należy stosować gorących kąpieli czy korzystać z sauny, jak również wykonywać prac fizycznych. Przez sześć tygodni wskazane jest ograniczenie aktywności fizycznej.

Zobacz także: