O bliskich trzeba dbać

Patrząc na Roberta Więckiewicza (44) nie sposób oprzeć się wrażeniu, że sporo w życiu przeszedł. I nie jest to złudzenie. Teraz może przebierać wśród ofert reżyserów. Mieszka w domu z ogródkiem, przy jego boku jest kochająca żona i syn. Ale nie zawsze tak było. Droga z Nowej Rudy (z której pochodzi) do Warszawy była trudna.

Być aktorem? Taka myśl w głowie Roberta Więckiewicza nie zrodziła się wcześnie. W rodzinnym domu nie mówiło się zbyt wiele o sztuce. Było ciężko. Nie zawsze starczało pieniędzy do końca miesiąca. Ojciec pracował jako górnik w kopalni, mama w służbie zdrowia. – To stryj natchnął mnie pomysłem, że można żyć inaczej. Wyjechał z Nowej Rudy do Warszawy i pokazał, że to jest możliwe – wspomina aktor. Zanim jednak poszedł w ślady stryja... rozrabiał.

Wagarował i często brał udział w bójkach, które zostawiły sporo śladów na jego twarzy. Zresztą nawet gdy już dostał się na studia, nie spokorniał. – To był bardzo rozrywkowy czas. Dużo się działo – przyznaje gwiazdor. Uspokoił się dopiero przy Natalii. Gdy się poznali, on był początkującym aktorem w Teatrze Rozmaitości, ona pracowała tam jako kierownik literacki.

– Natalia jako jedyna jest w stanie zapanować nad jego temperamentem – opowiada osoba z jego otoczenia. Bo nie jest tajemnicą, że aktor ma wybuchowy charakter. On sam przyznaje, że to synek uczy go cierpliwości. – Od początku opiekowałem się Konstantym (5). Uważam, że to bardzo męskie. I nie mam tutaj na myśli takich przyjemności jak pójście na spacer, tylko czynności, które wcześniej przypisywano kobietom – opowiada aktor. Bo dla niego bycie prawdziwym facetem nie ma nic wspólnego z polegiwaniem przed telewizorem z piwem w dłoni.

– Mam w życiu zasady. O rodzinę, kobietę trzeba dbać – podkreśla gwiazdor. Tak mówił jego ojciec. I dodawał, żeby nigdy nie nadstawiać drugiego policzka. To samo usłyszy w swoim czasie Konstanty.

E. S.

Na żywo 43/2011