Przez tysiąclecia spoczywała na dnie Bałtyku. Tajemnicza budowla waży 142 tony

Od tysięcy lat mur pozostawał zatopiony na głębokości 21 metrów pod wodami Morza Bałtyckiego. Nikt nie przypuszczał, że u wybrzeży Niemiec należy szukać najprawdopodobniej najstarszej w Europie struktury wzniesionej ludzką ręką. Jej odkrycie było dziełem przypadku. Podczas studenckiego rejsu naukowo-edukacyjnego badacze monitorowali wody Zatoki Meklemburskiej, gdy zauważyli na dnie morza dziwny obiekt. Dalsze badania wykazały, że jest to kamienna konstrukcja, którą nazwano Blinkerwall.

Zobacz również: “Kaplica sykstyńska prehistorii”. Archeolodzy znaleźli ślady sprzed 13 tysięcy lat

Odkrycia dokonano trzy lata temu, a w lutym naukowcy z Uniwersytetu w Kilonii, Uniwersytetu w Rostocku i Instytutu Badań Morza Bałtyckiego Leibniza opublikowali wyniki swoich badań na łamach czasopisma "Proceedings of the National Academy of Sciences". 

Początkowo badacze uważali, że odkryli strukturę stworzoną przez naturę. Jednak dokładne badania wykazały, bez żadnej wątpliwości, że kamienna konstrukcja jest dziełem człowieka. Mur ma długość niespełna kilometra i metr wysokości, został wzniesiony z 1673 ułożonych obok siebie kamieni — niektóre głazy są tak ciężkie, że nawet grupa ludzi nie byłaby w stanie ich podnieść. Pojawia się pytanie, jakiej metody użyli ludzie z epoki kamienia, aby przesunąć potężne głazy na właściwe miejsce? Problem ten nie doczekał się na razie odpowiedzi. 

Blinkerwall powstał przed końcem ostatniej epoki lodowcowej — nie później niż 8,5 tysiąca lat temu. Dzięki metodzie datowania radiowęglowego naukowcy ustalili, że zbudowano go około 11 tysięcy lat temu. Powstał nad brzegiem jeziora, bądź bagna, które znajdowało się tutaj w tamtym czasie. W wyniku ocieplenia klimatu poziom wód podniósł się, a morze na tysiąclecia ukryło neolityczną strukturę. Przeznaczenie budowli jest niejasne, jednak badacze mają teorie na ten temat.

Zobacz również: Tajemnicze znalezisko na północy Europy. Podobne budowle odkryto też w Polsce

Początkowo sądzono, że mur był budowlą obronną, jednak jest zbyt niski, by mógł skutecznie pełnić taką funkcję. Pojawiły się też przypuszczenia, że mogą to być pozostałości portu, jednak w tamtym okresie ludzie nie znali jeszcze żeglugi. Niemieccy naukowcy przypuszczają, że mur mógł zostać wzniesiony dla ułatwienia myśliwym łowów. Ich teoria głosi, że podczas polowań zaganiali oni renifery w okolice muru, które ograniczone z jednej strony budowlą z drugiej jeziorem, bądź nieodkrytym jeszcze drugim murem, biegły wzdłuż wyznaczonej w ten sposób trasy, co znacznie ułatwiało polowanie. Do takiej interpretacji odkrycia przyczyniły się podobne struktury, które odkryto wcześniej w innych częściach świata, między innymi w Ameryce Północnej nad jeziorem Huron, gdzie wykorzystywano długi mur do polowań na karibu. 

Blinkerwall jest jedną z najstarszych udokumentowanych konstrukcji  myśliwski stworzonych przez człowieka i największą budowlą z epoki kamienia w Europie. 

Zobacz również: Niecodzienne znalezisko pod Krakowem. Ma ponad 7 tysięcy lat