Zwycięzcy: dkali, nwd88, lulumortese, wera07, alucardyna, ivonab, annna84, LauriT, jurek59, ewanna. Gratulujemy!
Co należało zrobić, aby wziąć udział w konkursie? Wystarczyło zalogować się na swoje konto (jeśli nie masz jeszcze konta - zarejestruj się tutaj) i opisać swoją ulubioną kobiecą postać literacką. Kliknij i zobacz jak dodać materiał.
Pamiętaj, aby przesłać wiadomością wewnętrzną swoje zgłoszenie do użytkownika o nazwie Konkursy. Dodatkowo należało podać swoje dane osobowe: imię i nazwisko, adres email, adres zamieszkania. Przesyłanie wiadomości wewnętrznej - instrukcja.
Konkurs trwa od 7 do 20 stycznia 2013 roku.
Do wygrania było 10 zestawów książek. W skład zestawu wchodzą książki:
„Wojnę szatan spłodził. Zapiski 1939-1945” Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
Tej książki, scalonej przez Rafała Podrazę, badacza losów rodziny Kossaków, nie da się czytać jednym tchem. Do niej trzeba wracać – etapami. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska bez ozdobników, w sposób bardzo plastyczny i drastyczny, opisuje dzień po dniu swoją emigracyjną golgotę i przegraną walkę z rakiem.
"Wojnę szatan spłodził. Zapiski 1939–1945" to swoisty testament jednej z najważniejszych polskich poetek XX wieku. Zmęczenie i słabość bezmierna. Lotek zdobył Passiflorinę! Coś niesłychanego. Organizmie mój, ty się okaż raz jeszcze prany pełnym i rozumu. Zdaje mi się, że nie mogę już. Słabość straszna –”MARIA PAWLIKOWSKA-JASNORZEWSKA
"Wilczyce" Aneta BorowiecCała masa osób żyje z przewidywania kryzysów - twierdzą, że zanim zaczną z nieba spadać żaby, to najpierw miesiącami wali grad wielkości kurzych jajek. Natalia widocznie musiała przegapić wszelkie ostrzeżenia, bo jej życie posypało się w jeden piątek. Odkrywa wtedy, że zdradza ją narzeczony.
Robi to, co zrobiłaby większość z nas - ucieka od problemów. "Wilczyce" to opowieść o dziewczynie, której życie nagle skręca w bok, w zaułek z którego tyle razy jej się udawało wygrzebać. Ale nie tym razem. Historia najtrudniejszej ucieczki w życiu, ucieczki przed sobą samym. A także nadziei pojawiającej się bez zapowiedzi. Inteligentna, z dystansem do świata, misternie skonstruowana fabuła, w której odnajdzie się każdy.
ANETA BOROWIEC - jest redaktor naczelną magazynu Wysokie Obcasy Extra, dziennikarką i redaktorką książek. Mieszka trochę w Łowiczu, a trochę w Shrewsbury w Wielkiej Brytanii. Do Warszawy przyjeżdża rzadko. Lubi Jane Austen.
"Wstydliwa historia piękna. Jak Helena Rubinstein i L'Oreal stworzyli kobietę" Ruth Brandon
Na pierwszy rzut oka „Wstydliwa historia piękna” opowiada o narodzinach gigantów przemysłu kosmetycznego – Heleny Rubinstein i L’Oréal. Jakim cudem niewykształcona Żydówka polskiego pochodzenia stała się najbogatszą kobietą swoich czasów? Co sprawiło, że syn piekarza Eugene Schueller zbudował jedną z największych korporacji świata? Na tym podobieństwa między bohaterami tej książki się kończą,a zaczynają się fundamentalne różnice. Helena swoim przykładem manifestowała wiarę w emancypację kobiet, Schueller uważał, że rolą żony jest siedzenie w domu.
On kolaborował z nazistami, gdy ona z okupowanego Krakowa ratowała kolejnych żydowskich krewnych. To nie jest jednak opowieść w dwóch tonacjach – o dobrej Helenie i złym Eugenie. Nic z tych rzeczy. Ruth Brandon pokazuje nie tylko, jak nieprawdopodobnie zawiłe są ścieżki ludzkich losów, ale także jak te dwie postaci sprzed dekad wciąż na nas wpływają. Tak naprawdę jest to jednak opowieść o kulisach wojny o kobiecą duszę. Złudzeniach, które czasem są ważniejsze niż fakty.
"Uczta Bogiń" Maria Poprzęcka
Co wspólnego ma wiktoriańska dama Margaret Cameron z lekceważącą konwenanse Lee Miller? Czy ktokolwiek zainteresowałby się malarstwem Marie Laurencin, gdyby nie jej romans z Apollinaire’em? Czy usłyszelibyśmy o Dorze Maar, gdyby nie Picasso? „Uczta bogiń” to kameralne spotkanie dwunastu artystek. Zestawienie to mój całkowicie osobisty wybór. Nie ma tu jednego kryterium. Przeciwnie – urzekała mnie odmienność ich losów i sztuki. Niektóre budzą podziw – dla talentu, osiągnięć artystycznych i życiowych, także urody, inne zdają się wręcz niezbyt sympatyczne – wykorzystują swoją kobiecość, są nawet wyrachowane. Wszystkie walczyły z przeciwnościami losu. No i tworzyły sztukę.
"Moje noce z mężczyznami" Krystyna Mazurówna
Powiedzieć, że jest ekscentryczna, to jak przyznać się do ubóstwa własnego słownictwa. Bo Krystyna Mazurówna jest nieprzewidywalna jak jej kolejne publiczne wcielenia i fantastyczna niczym stroje, którymi wpędza w kompleksy awangardowych stylistów. Rozpięta między tańcem, który uczynił z niej światową gwiazdę, show biznesem, w którym ostatnio znów robi sporo zamieszania - a literaturą, którą szturmuje kolejną swoją książką. Notorycznie w centrum uwagi. Hałaśliwie, lecz intrygująco obecna. Tym razem słynna solistka Teatru Wielkiego, Operetki Warszawskiej i Casino de Paris, partnerka sceniczna Josephine Baker i Witolda Grucy, pisze o swoim życiu z perspektywy spotkań facetami, którzy zasłużyli na jej pamięć. „Moje noce z mężczyznami” to osobista, choć przewrotna historia o tym, jak przyjaciele z dzieciństwa, koledzy ze sceny, życiowi partnerzy i przypadkowo napotkani towarzysze jednego wieczoru wpływali na jej los. W jednych się zakochiwała, z innymi ledwie dotrwała do rana - ale z każdym przeżyła przygodę, o której warto opowiedzieć.
Krystyna Mazurówna - tancerka i choreografka. Córka znanego matematyka profesora Stanisława Mazura, współtwórcy lwowskiej szkoły matematycznej. Z wykształcenia tancerka klasyczna, z pasji - nowoczesna. W PRL-u szokowała śmiałością artystyczną - eksperymentami choreograficznymi, przełamywaniem muzycznych konwencji. Laureatka wielu nagród, partnerka słynnych baletowych gwiazd: Witolda Grucy, Stanisława Szymańskiego i Gerarda Wilka. Od 1968 roku na emigracji w Paryżu. Tam była solistką w teatrze tańca Casino de Paris, tańczyła z Josephine Baker, założyła też własny zespół Ballet Mazurowna. Od 20 lat pisze felietony do nowojorskiego tygodnika polonijnego „Kurier Plus”. Jest jurorką w programie telewizyjnym „Tylko taniec. Got to Dance”. Ma trójkę dzieci. Wszyscy to artyści: Kasper Toeplitz (ze związku z Krzysztofem Toeplitzem) jest kompozytorem, Baltazar Bluteau - inżynierem dźwięku, a Ernestine Bluteau – pianistką.
