Reklama

Zastoinowa niewydolność serca

Kiedy serce zostaje uszkodzone i nie może dłużej skutecznie przepompowywać krwi, choć nie przestało działać, stan ten określa się jako zastoinową niewydolność serca. Na zmniejszoną objętość krwi krążącej nerki reagują zatrzymaniem soli i wody w organizmie, co powoduje dodatkowe obciążenie serca i pogarsza stan chorego.

Kiedy serce zostaje uszkodzone i nie może dłużej skutecznie przepompowywać krwi, choć nie przestało działać, stan ten określa się jako zastoinową niewydolność serca. Na zmniejszoną objętość krwi krążącej nerki reagują zatrzymaniem soli i wody w organizmie, co powoduje dodatkowe obciążenie serca i pogarsza stan chorego.

Zastoinowa niewydolność serca może dotyczyć albo prawej, albo lewej potowy serca. Lewa strona pompuje utlenowaną krew z płuc do pozostałych części organizmu. Prawa połowa serca pompuje pozbawioną tlenu krew z powrotem do płuc, gdzie ponownie zostaje ona nasycona tlenem. Kiedy lewa strona serca ulegnie uszkodzeniu, krew zalega w płucach, powodując duszność i skrócenie oddechu (nawet w spoczynku), zmęczenie, zaburzenia snu i suchy, urywany, pozbawiony wydzieliny kaszel pojawiający się w pozycji leżącej. Kiedy uszkodzeniu ulegnie prawa strona serca, krew gromadzi się w kończynach dolnych i wątrobie, czego efektem są obrzęki stóp i okolicy kostek, uwypuklenie żył szyjnych, ból zlokalizowany w pod-żebrzu, zmęczenie i senność.

Reklama

Fragment książki Zdrowe serce, Al. Sears, Klub Dla Ciebie

Odwiedź też

Weltbild.pl
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy