Archeolodzy odkrywają ruiny saksońskiego miasta pod londyńską Galerią Narodową
Podczas rozbudowy Galerii Narodowej z okazji 200. rocznicy jej powstania, doszło do niezwykłych odkryć archeologicznych. Badacze podczas prac odkryli dosłownie... drugie miasto pod powierzchnią nowoczesnego bruku. Lundenwic, czyli osada założona przez Sasów z Westfalii i Dolnej Saksonii znajduje się właśnie... pod dzisiejszym Londynem.
Z okazji 200-lecia istnienia Galeria Narodowa w Londynie przechodzi gruntowną metamorfozę, która zapewni budynkowi kolejne lata świetności.
Jednak gdy na początku lutego 2024 roku osoby wykonujące prace konserwujące przygotowywały się do wykopania nowego tunelu pod Jubilee Walk w Galerii Narodowej - chodniku łączącym Trafalgar Square i Orange Street - dokonały przy okazji także oszałamiającego odkrycia archeologicznego.
Miejsce wykopalisk, w którym znajdują się między innymi palenisko z VII lub VIII wieku, sugeruje, że w miejscu dzisiejszej Galerii Narodowej istniała niegdyś saksońska osada - Ludenwic.
"Dowody, które odkryliśmy, sugerują, że centrum miejskie Lundenwic rozciąga się dalej na zachód, niż początkowo sądzono" - powiedział Stephen White, który kierował wykopaliskami Jubilee Walk w rozmowie z Archeology South-East.
"Było to tym bardziej ekscytujące, że mieliśmy szansę podzielić się z młodymi ludźmi z tego miasta tymi informacjami i ich powiązaniem z archeologią w całym Londynie".
Lundenwic, czyli germańska osada może liczyć 1400 lat. Na początku VIII wieku Czcigodny Beda opisał Lundenwic jako "centrum handlowe dla wielu narodów, które odwiedzają je drogą lądową i morską". Staroangielski termin wic lub "miasto handlowe" ostatecznie wywodzi się od łacińskiego słowa vicus , więc Lundenwic oznaczało "miasto handlowe w Londynie".
Archeolodzy z Archaeology South-East (UCL) odsłonili z tego miejsca palenisko, doły po słupach, paleniska, doły, rowy i osady wyrównujące. Ponad ciągiem warstw saskich odkryto także mury pośredniowieczne, przy czym najwcześniejszy mur prawdopodobnie powstał w XVII lub XVIII wieku.
Archeolodzy znaleźli również dowody na to, że osadnicy przeszli przez kilka etapów odbudowy tych murów, stosując różne materiały budowlane aż do XIX wieku.
